Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2191

When His Eyes Opened Chapter by Simple Silence Chapter 2191

Mariin niyang kinagat ang mga ngipin, pinipigilan ang sarili na mapasigaw sa sakit.

Natulog na ang dalawang bata, at ngayon ay maririnig na sa villa ang mga tahimik na karayom.

Sa kanyang kaso, kahit na pumunta siya sa doktor ngayon, hindi ito makakatulong.

Hintayin mo na lang huminto ang sakit sa sarili.

Naisip niya na hangga’t nagtitiis siya, mawawala ang sakit pagkaraan ng ilang sandali… Ngunit makalipas ang kalahating oras, hindi pa rin nawawala ang sakit.

Nakapatong ang isang tuhod niya, ang bigat ng katawan niya sa pader.

Nagsimulang gumala ang kanyang pag-iisip, ang kanyang katawan ay nanginginig nang hindi mapigilan… Ang tanging bagay na hindi nagbago ay ang pagkuyom pa rin niya ng kanyang mga ngipin at walang ingay.

Buti sana kung mamatay na lang siya.

Kahit papaano ay makakalaya si Avery sa hinaharap!

“Ginoo. Jones, kung patuloy niyang pasiglahin ang kanyang utak sa pamamagitan ng kuryente, ito ay magiging banta sa buhay sa mahabang panahon. Si Otto Wiens ay patuloy na nakatitig sa oras na iyon. Pagkatapos ng kalahating oras, pinaalalahanan ni Otto Wiens si Travis.

Napatingin si Travis sa phone niya.

Hindi tumawag si Avery sa sarili.

“Tay, bakit hindi ko tawagan si Avery at tanungin!” Natakot si Emilio na mawalan ng buhay at hindi maganda ang magiging katapusan nito, kaya lumapit siya sa tenga ni Travis at tinalakay, “Elliot is not with Avery. Kahit masakit hanggang mamatay siya ngayon, natatakot akong hindi ko sasabihin kay Avery. Tatawagan ko si Avery ngayon at hilingin kay Avery na tingnan…” Content bel0ngs to Nôvel(D)r/a/ma.Org.

Natakot si Travis na patay na talaga si Elliot, at hindi na babalik ang pera na dinaya….

“Pumunta ka at tawagan si Avery.” Nang matapos magsalita si Travis ay agad na kinuha ni Emilio ang cellphone at lumabas ng laboratory.

Nakahanap siya ng liblib na lugar at tinawagan si Avery.

“Avery, bilisan mo at tawagan si Elliot, o tawagan ang iba pang pamilya ni Elliot para makita kung ano ang kalagayan ni Elliot ngayon.” Medyo apurado ang tono ni Emilio,

“Sinabi ng mga tao mula sa koponan ni Margaret na nakahanap sila ng paraan upang makontrol si Elliot. Ngayon lang nila sinubukan ito ng kalahating oras, at hindi ko alam kung gumana ito.”

Narinig ni Avery ang mga salita, at nawala ang kalmado sa kanyang mukha.

Ibinaba niya ang telepono at agad na tinawagan si Elliot.

Tumunog ang cellphone ni Elliot, ngunit hindi ito masagot ni Elliot. Dahil nawalan na siya ng malay sa sakit.

Ginawa ang tawag, ngunit walang sumasagot, kaya awtomatikong binaba ng system ang tawag.

Isang nagbabantang premonisyon ang bumangon sa puso ni Avery.

Kung ayos lang si Elliot, siguradong sasagutin niya ang telepono sa puntong ito.

Sa sobrang takot ni Avery ay kumirot ang kanyang puso at umasim ang kanyang mga mata.

Sa nanginginig na mga daliri, binuksan niya ang address book at nakita ang numero ni Mrs. Cooper para i-dial.

Avery: “Mrs. Cooper! Nasa bahay ba si Elliot?”

Dahil sa boses ni Avery, bumangon kaagad si Mrs. Cooper sa kama: “Nasa bahay si Sir! Bumalik siya para sa hapunan sa gabi at hindi lumabas.”

“Hanapin mo siya dali! Gusto ko siyang makita. Hindi ako makadaan sa telepono, hinala ko na may nangyari sa kanya!” Sabi ni Avery na umiiyak na ang boses niya.

“Okay Avery, huwag kang mag-alala. Hindi niya sinasagot ang telepono dahil nakatulog siya. Sobrang gabi na dito.” Inaliw ni Mrs. Cooper si Avery, ngunit nalilito na ang kanyang puso.

Tumakbo si Mrs. Cooper hanggang sa ikalawang palapag.

Nasa ikalawang palapag pa lang ay nakita na niya si Elliot na nahimatay sa corridor.

“Sir!” Nakalimutan ni Mrs. Cooper na makipag-usap sa telepono at napasigaw siya habang tumatakbo.

Sa kabilang bahagi ng telepono, narinig ni Avery ang bulalas ni Mrs. Cooper, at ang larawan ng aksidente ni Elliot ay lumitaw na sa kanyang isip.