Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2221

Bahagyang nanginig ang katawan ni Avery, wala siyang masabi ngayon.

“Babalik ako kaagad kay Aryadelle.” Nais ni Avery na bumalik kaagad.

“Okay, hihintayin kita.” sabi ni Wesley.

Pagkababa ng tawag ay inalalayan ni Mike si Avery na maupo sa sofa.

“Gusto mo nang umuwi ngayon, ha? Magpapa-book ako ng ticket para sa iyo. Umupo ka at huminahon ka. Nakikita kong namumutla ang mukha mo.” sabi ni Mike.

“Magpapa-book ako ng ticket!” Sabi ni Hayden, “Kung walang angkop na flight ngayong gabi, Pagkatapos ay mag-arkila ng eroplano para bumalik.”

“Sige.” Alam ni Mike na gusto ni Avery na bumalik kaagad kay Elliot anuman ang gastos.

Makalipas ang labindalawang oras, sabay silang nakarating sa Aryadelle.

Pagkalabas ng airport ay dinala agad sila ng mga bodyguard sa ospital.

Gabi na ngayon sa Aryadelle.

Parehong nasa ospital sina Wesley at Shea.

“Avery, medyo stable na ang kondisyon ni kuya Ellot.” Sinabi ni Wesley kay Avery ang sitwasyon ni Elliot.

Ngunit hindi na masyadong naniwala si Avery kay Wesley. At saka, gusto niya talagang makita si Elliot sa sarili niyang mga mata.

“Ibalik mo si Shea para magpahinga! Alam kong pinilit mong itago ito sa akin, at hindi kita sinisisi.” Alam ni Avery kung gaano nakakahiya si Wesley sa gitna, “Kahit iwan niya ako dahil dito, hindi kita masisisi.”

“Avery, pasensya na.” Alam ni Wesley na nasasaktan ngayon ang puso ni Avery.

Hindi lang dahil nagtatago si Wesley sa kanya, kundi dahil din sa ginawang desisyon ni Elliot.

“Wesley, pasensya na kay Avery.” Hinawakan ni Shea ang malaking kamay ni Wesley, ayaw siyang makitang may kababaang-loob, “Hiniling ko kay Wesley na tulungan ang kapatid ko. Sobrang sakit ng kapatid ko.”

“Shea, hindi kita sinisisi. Ikaw at si Wesley ay parehong napakabait na tao. Kahit gawin ko, ang kapatid mo lang ang sisisihin ko.” Medyo kumalma ang mood ni Avery, “Hindi ba nagpapahinga si Wesley ng ilang araw? Shea, ibalik mo siya! Binabantayan ko ang ospital, kaya hindi mo kailangang mag-alala.”

“Avery, salamat dahil hindi mo sinisisi si Wesley. Pero hindi mo rin ba masisisi ang kapatid ko?” Hinawakan ni Shea ang braso ni Avery na mahinang nagmamakaawa,

“Ang sakit talaga ni kuya. Kung magising siya, sisihin mo siya, kung gaano siya kalungkot!”

Avery: “Shea, hindi mo kailangang mag-alala. Kahit sisihin ko siya, hindi ko na siya kakausapin. Hiwalay na siya.” Text content © NôvelDrama.Org.

“Pag nagising ang kapatid ko, papakasalan mo siya ulit, di ba?” Inaabangan ito ni Shea.

Avery: “Oo. Papakasalan ko siya.”

Shea: “Pwede bang tumigil ka na sa paghihiwalay?”

“Hindi umaalis. Sa hinaharap, ang tanging bagay na makapaghihiwalay sa atin ay ang kamatayan.” Sinabi ito ni Avery, namumula ang kanyang mga mata, at tumulo ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata.

Para sa mga nawawalang kabataan, sa mga ups and downs na idinulot ng kanilang immature na ugali sa kanilang relasyon, at para kay Elliot, na ngayon ay nakaratay sa ICU.

Ilang beses sinabi ni Shea na masakit si Elliot.

Maaari pa ring isapuso ni Shea ang kanyang sakit, ngunit pagkatapos ng aksidente ni Elliot, pilit niyang binabalewala ang nararamdaman nito.

Inuna niya ang kanyang buhay, hindi ang kanyang damdamin.

Tiyak na mas gugustuhin ni Elliot na igalang niya ang kanyang kagustuhan tulad ni Shea, kaysa pilitin siyang mabuhay.

“Avery, wag kang umiyak.” Niyakap siya ni Shea at tinapik-tapik ang likod gamit ang palad, mahina ang boses na parang hangin, “Magigising si kuya. Ang sabi ng doktor ay pagod lang siya kaya hindi na siya nagising. Kapag sapat na ang tulog niya, siguradong magigising siya.”

“Well.” Gustong pigilan ni Avery ang kanyang mga luha, ngunit hindi niya magawa.

Marahil ay dahil sa sobrang hirap niya sa panahong ito, at ngayon ay sa wakas ay maibaba na niya ang kanyang disguise at hayaan ang sarili na umiyak nang masaya.

“Wesley, ibalik mo muna si Shea para magpahinga!” sabi ni Mike kay Wesley.

Bumitaw si Avery at sinabi kay Mike, “Mike, balik din kayo ni Hayden. Mananatili ako sa ospital.”