Ruled by the Blaze (The Unwanted Marriage)

PATRICIA'S POV (Enemy)

"Isang buwan na lang bakasyon na!"

Napangiti rin ako sa sinabi ni Jess. Katatapos lang ng assessment namin at narito kami sa paborito naming tambayan. Sa field.

"You can finally rest!" tuwang-tuwa na inalog ni Jess ang braso ko."Hihintayin na lang natin na manganak ka!"

I smiled.

I looked down on my tummy. It's getting bigger but it's not obvious because I'm wearing my uniform. It's not too tight and sometimes, I'm wearing a jacket or sweater so students won't recognized it. "It's your check up next week. Ako ba ulit ang isasama mo-"

"No, it's Callum this time" sagot ko dahil gusto ni Callum na siya naman ang isama ko.

"Wow, sweet na ulit sila!" nag ngiting aso si Jess. "Sinabi ko naman sayo na mag usap lang ng maayos at okay na ang lahat!"

"Yeah but I noticed that he's getting busier," malungkot kong sabi.

Simula no'ng magkaayos kami, tuloy-tuloy na ang pag uwi niya ng gabi. Marami raw siya'ng ginagawa at inaasikaso sa kompanya. May mga future projects din sila na kailangan pagtuonan ng pansin. I understand though.

He's a businessman so it's obvious for him to be busy. I already learned my lesson about not being paranoid and over thinker. Kaya kapag late siya umuuwi, naiintindihan ko 'yon.

"He need to work hard for his future family, ano ka 'ba!"

"I know," I replied.

"Si Zara ba hindi na nanggugulo?" maingat niya'ng tanong. "You know, your pregnancy was private. I'm sure she will got hysterical once she found out that!"

Umiling ako. "She's not bothering me. Ewan ko na lang kay Callum,"

Tumaas ang kilay ni Jess. "Hindi mo naman siguro pinaghihinalaan ang asawa mo di ba?"

"Of course not!"

Callum promised me and I will hold onto that.

"Kung ako rin naman ang asawa mo...aba, hindi na ako maghahanap ng iba!" itinuro niya ang mukha ko. "Kung ganito kaganda ang asawa ko! Mababaliw ako sigurado katulad niya!" Tinapik ko ang kamay niya. "Puro ka kalokohan,"

"Pero minsan, talo ng maharot ang maganda at edukada!" tila pinapangaralan niya ako. "Kaya wag ka rin kampante. Your husband is not just famous in business but also to women in showbiz or modelling!" "How did you say that?"

Saan na naman kaya niya nakukuha ang mga sinasabi.

"Duh! Hindi ka ba nanonood ng tv? Or some showbiz interviews in youtube?"

Umirap siya ng umiling ako.

"Gosh! Whenever those women asked about their crush or ideal man, they would answer Callum Velasquez!"

For real?

"A perk of having a handsome and smart husband..." asar na sabi niya ng makita ang itsura ko.

I frowned. "There's nothing wrong with that. They are just admiring him,"

Because who wouldn't?

I witnessed how responsible he is at handling a huge company together with a family problem. He's smart and I always adore how perfect his features is. He's undeniably handsome. "Sus, aminin mo. Minsan nagseselos ka sa mga-"

"Jess, what a shitty question is that?" inis kong sabi.

Malakas siya'ng tumawa. "Ang pikon mo talaga! Okay...next question"

Tinignan ko siya ng masama dahil baka kalokohan na naman 'yon.

"Kailan mo kokomprontahin ang daddy mo? It's been what? Two weeks since you find out the truth!"

Umiwas ako ng tingin.

"Humahanap ako ng timing..."

Kailangan ko pa ng lakas ng loob. I'm worried about mom's feeling. Hindi ko parin binubuksan ang topic na 'yon kay Callum.

"Well, it's up to you"

Bumalik na kami sa room at nag patuloy sa klase.

Nang mag dismissal ay medyo madilim na dahil maraming ginawa. Nag suot pa ako ng jacket dahil medyo malamig ang simoy ng hangin. Sabay kami ni Jess pumunta sa parking. "Una na ako, Pat! Take care!" paalam niya bago nauna umalis.

Maraming mga med student tulad ko na nandito sa parking. Mas maraming sasakyan din ngayon kaya hindi ko maiwasang hindi tignan ang mga ito. Lahat ay magagara. Dumapo ang mata ko sa isang puting BMW na naka-park di kalayuan. Medyo madilim sa part na 'yon kaya mas tinitign ko ng mabuti dahil may isang pigura sa gilid niyon. Isang sasakyan ang umalis at dumaan 'yon sa harap ng BMW. Naging malinaw sa mata ko ang isang lalaking nakaitim na jacket dahil sa ilaw ng sasakyan na tumama roon. Nanlaki ang mata ko ng mapagtanto na nakatingin siya sa akin!

Napansin niya na nakatingin din ako sa kanya kaya natataranta siya'ng tumalikod palayo. S-Sino ang lalaking 'yon?

Nanginig ang katawan ko at nakaramdam ng parang kakapusin ako ng hininga.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience-all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

The glimpse of those armed men who attact us were flashing back again. The way they pull the trigger of their gun towards our van and the pain and trauma it brought us.

Parang napako na lang ako sa kinatatayuan pero pinilit ko ang sarili kong dahan-dahan na lumapit sa sasakyan.

The moment I entered the car, my tears immediately burst. I covered my face with my trembling hands until my cry turns louder.

"Mam? Ayos lang po kayo?"

Rinig kong tanong ng driver.

Hindi pa siya nagsisimulang mag maneho. Pinunasan ko ang luha ko at dahan-dahan nag angat ng tingin.

Nanlaki ang mata niya ng makita ang itsura ko.

"Namumutla po kayo at nanginginig. Ano po ang nangyari-“Nôvel(D)ra/ma.Org exclusive © material.

"K-Kuya, may lalaki po sa labas..." nahihirapan kong sabi. "I think he's watching me..."

Nag patuloy ako sa pag iyak habang ang driver ay naririnig kong may tinatawagan.

Ibig sabihin, sa bawat kilos ko ay may nakamasid? Sino ba sila? Buong akala ko ay makakalimutan ko na ang bangungot na 'yon pero heto na naman!

"Mam?" tawag muli ng driver. "Namukhaan niyo raw ho ba ang lalaki kanina? Naireport ko na po sa mga tauhan ni sir Callum,"

"I didn't saw his f-face..." I trailed off. "He's wearing a face mask,"

Tumango ang driver at muling bumaling sa telepono.

Kinabit ko ang seatbelt habang umiiyak parin. Nag simula mag maneho ang driver haban yakap ko ang sarili. Patuloy ako'ng umiiling at pilit inaalis sa isip ang nakita pero hindi ko magawa! "Are they going to kill me again?! Dahil hindi sila nag tagumpay no'ng una?"

I shouted and stamp my foot.

I covered my ears because I feel like I'm hearing those gunshots again. I'm crying so hard and didn't mind if the driver gets irritated with my voice.

"W-Wag na po kayo umiyak," marahang sabi ng driver. "Tinawagan na rin po nila si sir,"

Tinaggap ko ang tissue na binigay niya.

Mga ilang minuto pa ako umiyak hanggang sa mapagod na mismo ang mata ko. Inihilig ko na lang ang ulo ko sa head rest at pumikit.

Nang makarating sa bahay ay parang nanlalambot ang katawan ko na lumabas ng sasakyan. Naiiyak parin ako kaya dumiretso agad ako sa kwarto namin. I make sure that I locked it so no one's can't enter. Kahit ang bintana ay isinara ko lahat bago dumapa sa kama. Hindi na ako naiyak pero naroon parin ang kaba sa'kin. Hindi umaalis. "Patricia!"

Napabalikwas ako ng marinig ang isang sigaw.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you! "Patricia, opened this, please..." I heard Callum's voice.

Mabilis ako'ng bumangon at binuksan ang pinto. Hindi na ako nakapagsalita ng sugurin ako ni Callum ng yakap. Ramdam ko ang kaba niya dahil sa lakas ng kabog ng dibdib niya habang yakap ako. I feel like I'm already safe because he's already here. No one's will hurt me because he's here.

"C-Callum," I whispered but he just tightened our hug.

"M-May lalaki kanina..." pagsusumbong ko at nag simula na naman mangilid ang luha ko. "He's watching me-"

"Hush now. I'm here," he caressed my hair. "They won't hurt you anymore. That guy is already in the hands of my men. They will interrogate him," Nakahinga ako ng maluwag. Thanks god!

"I'm sorry for that," he apologized. "I will add more-"

"You don't need to say that!" I object. "Wala kang kasalanan. The person behind this is the one who's in fault!"

Dinakot niya ang mukha ko at dinampian ng halik ang noo ko. Napansin niya na medyo nanginginig pa rin ang braso ko kaya lumamlam ang mata niya.

"Are you okay? Do you want us to left this house to make you feel safe? Do you want us to go in other country-"

"Hey, it's not like that. Sinabi mo na nahuli na ang lalaki kanina kaya malapit na malaman at mahuli kung sino ang may gawa ng gulo na 'yon. No need to leave," Niyakap niya ulit ako at iginiya sa kama. Pansin ko ang matinding pag-aalala at pagod sa mukha niya.

"What are you feeling?" malambing niya'ng sabi bago hinimas angtiyan ko.

I smiled. "I feel safe because you're here,"

Umiling siya habang naiiling.

"You should change your clothes or you will go back in the company?"

Napansin ko kasi na basa ng pawis ang suot niya'ng polo.

"How can I able to go back there if you're here, afraid," he uttered. "I'll stay with you,"

I smiled and hug him again, tight. I was so afraid earlier but seeing and hugging him now makes those vanished.

Iniwan niya ako sa kwarto dahil siya raw ang magluluto ng kakainin ko. Pinigilan ko pa siya no'ng una dahil alam kong pagod siya satrabaho pero mapilit siya. He's treating me like a princess.

Hindi ko na pinaalam kila mommy at Jess ang nangyari dahil alam kong mag-aalala lang sila. I just hope that the evil behind this go in jail as soon as possible. Dahil mas hindi ko kaya na hindi parin siya nahuhuli hanggang manganak ako.

That time, I will be more afraid for my child's lilfe.